Bovenstaande foto’s zijn gemaakt van Ton actief als gids op het Ereveld bij een klas schoolkinderen.
Hieronder de tekst die onze voorzitter Tom Leker uitsprak bij de crematie van Ton Dijkstra.
Ton Dijkstra
“Lieve Ton” – die reactie kreeg ik afgelopen week van meerdere kanten uit het CuneraGilde – “lieve Ton, met altijd een verhaal en altijd enthousiast”.
In het voorjaar 2016 kwamen jij en ik, onafhankelijk van elkaar, kennismaken met het bestuur van het Gilde. Metha en ik kenden Ton en Anneke al veel langer, via de tennisclub en via de kinderen. Ton en ik zijn beiden bestuurder geworden van het Gilde, maar vooral zijn we ook vrijwilliger gebleven.
Ton als gids op het Ereveld. En met veel enthousiasme heeft hij het verhaal over het begin van de Tweede Wereldoorlog, met een foto en met attributen als een helm, voor de leerlingen zichtbaar gemaakt. Hij voelde zich op zijn plaats tussen de jeugd op het Ereveld. De scholen komen van verre en komen regelmatig terug.
Hij heeft dit jaar voor de collega gidsen, een gedocumenteerd fotoboek met gezichten van gesneuvelden samengesteld. Een document dat we zullen blijven gebruiken.
Toen hij met een schoolklas tijdens een herbegrafenis aanwezig was, zag hij de educatieve kansen om een schoolbezoek te koppelen aan een herbegrafenis. Zo ontstonden de contacten met de Oorlogs-Graven-Stichting. Bij de meeste herbegrafenissen was voortaan een groep kinderen aanwezig. Uit deze contacten ontstond ook zijn benoeming als gids van de Oorlogs-Graven-Stichting.
Toen Ton in 2016 in het bestuur van het Gilde kwam werd hij penningmeester. Na enkele jaren werden de werkzaamheden van de Stichting Beiaard Cuneratoren ‘overgenomen’. Daarmee werden we financieel verantwoordelijk voor een beroeps-beiaardier. We kregen er donateurs bij en we moesten achter subsidies aanzitten. Voor Klaas, onze beiaardier, was Ton de beste penningmeester die hij had, zo vertelde hij afgelopen week. Altijd stipt en zonder dralen.
Het culturele speelveld wijzigde – het VVV werd onderdeel van het nieuwe Stadsmuseum en het Cultuurplatform ontstond. Praktische en financiële afstemming met het VVV werd noodzakelijk. Al met al werd het veel meer werk dan toen hij als penningmeester begon.
Binnen het bestuur was Ton de aanjager om de vrijwilligers jaarlijks van een presentje te voorzien. Zijn gele dassen maakten het CuneraGilde zichtbaar. De club bescheiden uitvoerders en doeners verdiende een zichtbare identiteit.
Lieve Ton, we zijn allebei even oud en zijn als bestuurders de laatste ruim 7 jaar opgetrokken en ouder geworden. Met het CuneraGilde konden we blijven vertellen over het verhaal van Rhenen. Daar bleven we jong bij.
Het is, voor ons allemaal, treurig om dat zonder jou te gaan doen. We zullen je missen.
Namens het CuneraGilde, Tom Leker, 7 november 2022