Onlangs namen we, in gezelschap van velen, afscheid van onze geliefde vrijwilliger Pieter de Vries. Pieter was de Rhenense cultuur toegedaan. Speciaal de Heimenberg en het Ereveld waren zijn achtertuin. Hoe symbolisch kan het zijn: “hier hield zijn wandeling op”.
Bestuurslid Jan Blaas sprak bij de uitvaartplechtigheid namens het CuneraGilde het onderstaande In memoriam:
Pieter was heel actief bij het CuneraGilde en namens dat gilde wil ik hier graag wat vertellen. In 2011 wordt hij lid en begint met rondleiden van schoolklassen op het ereveld van de Grebbeberg. Dat bevalt hem goed en als er plannen ontstaan om een wandelexcursie op de Grebbeberg te ontwikkelen, dan is dat natuurlijk helemaal iets voor Pieter. Hij werkt mee aan de opzet van die wandeling met de titel ‘Op zoek naar de Koningstafel”. Met zijn brede kennis over dat gebied en zijn rijke fantasie kon hij met veel humor een boeiende rondleiding geven die meestal flink uitliep. Hij had zoveel prachtige verhalen paraat en hij kon zich moeiteloos aanpassen aan de wensen van de groep.
Hij wordt in 2017 ook lid van de activiteitencommissie binnen het Cuneragilde. Deze commissie regelt alle rondleidingen. Behalve de torenbeklimmingen vond hij alles leuk om te doen.
Nu was Pieter als vrijwilliger betrokken bij veel activiteiten op cultureel gebied in Rhenen als organisator en man van kennis en nieuwe ideeën. Cuneradag, Nescio, Stadsmuseum, Historische vereniging, ik vraag me af of hij zelf een overzicht had waar hij allemaal mee bezig was. En dan kon je hem ook zomaar tegenkomen als pontbaas op de Rijn.
Een passie om dingen te organiseren maar zeker geen vergaderaar. Hij had niet veel met het hele vergaderritueel van agenda’s, notulen, verantwoording, actielijstjes. Een vergadering moest wel gezellig zijn met koekjes en daarbij soms een borrel was ook niet verkeerd. In de activiteitencommissie van het CuneraGilde paste dat prima.
Pieter kende iedereen in Rhenen en hij belde, appte en regelde van alles op zijn eigen onnavolgbare wonderlijke manier. Pieter was niet van ‘Ja, maar’ of ‘Wat als’ ‘Kan dat wel?’ Hij was van ‘Dat is leuk joh, dat gaan we doen!’
Daarbij was hij een meester in de PR. Hij schreef en regelde stukjes in de kranten. Die teksten waren knap, zelfs een klein stukje tekst werd spannend en wervend. Hij mopperde alleen wat af als het verkeerd of te laat werd opgenomen.
We wisten wel dat Pieter zeker geen onbezorgd leven had, maar zijn positieve instelling leed daar niet onder en daarnaast bleek vaak een groot sociaal gevoel voor anderen. Je kunt ook gewoon zeggen, een lieve jongen.
Hoe meer ik hem leerde kennen, hoe meer ik zijn vriendschap waardeerde en steun ontleende aan zijn optimisme.
Wat zullen we hem missen.